Vertraagde spraakontwikkeling

De spraakontwikkeling van een kind is vertraagd wanneer een jong kind in de spraak duidelijk achterblijft bij leeftijdsgenootjes. Het kind spreekt (nog) niet of opvallend minder, in enkele woorden of in korte zinnen. De omgeving kan het kind niet goed verstaan. Een vertraagde spraakontwikkeling kan samenhangen met andere problemen zoals gehoorproblemen of een algehele ontwikkelingsachterstand. Maar het komt ook voor dat een kind niet goed verstaanbaar spreekt zonder dat hiervoor een duidelijke oorzaak wordt gevonden.

Articulatiestoornissen

Bij slissen, lispelen of interdentaliteit wordt de /s/ klank vervormd uitgesproken. Een verkeerd uitgesproken /s/ klank maakt vaak dat ook andere klanken waaronder /z/ en /sj/ verkeerd worden uitgesproken.
Bij een nasaliteitsstoornis klinkt de spraak te veel of te weinig door de neus. Een nasaliteitsstoornis wordt veroorzaakt door het niet goed gebruiken van het gehemelte of door een medisch probleem zoals een aangeboren tekort gehemelte, een vergrote neusamandel en een verlamming van de gehemeltespieren na een hersenbloeding.
Ook kunnen kinderen en volwassenen onduidelijk spreken omdat zij met een hoog spreektempo, binnensmonds of zacht spreken.

Broddelen en stotteren

Bij broddelen en stotteren is het vloeiend spreken verstoord. Het zijn 2 verschillende logopedische problemen. De oorzaak van broddelen is anders dan van stotteren. De behandeling van het broddelen verloopt ook anders dan de behandeling van stotteren.

• Klik HIER voor de Screeningslijst voor stotteren.

Opmerking: Wanneer een kind van 2 tot 7 jaar begint te stotteren kan de Screeningslijst voor stotteren worden ingevuld. De ouder of iemand anders uit de directe omgeving van het kind kan de lijst invullen. De score geeft aan of het wenselijk is om contact op te nemen met een logopedist.

Dysarthrie

Bij dysartrie vermindert de verstaanbaarheid door problemen met de ademhaling, de stem en de klankvorming. De dysarthrie wordt veroorzaakt door een beschadiging van het zenuwstelsel. Een dysartrie ontstaan vaak op volwassen leeftijd, bijvoorbeeld na een beroerte of bij een ziekte zoals ALS of MS.